Pamięć umiera najdłużej. To pierwsze skojarzenie, jakie po raz dziewiąty z kolei, wywołała we mnie tegoroczna uroczystość „Katyń…Ocalić od zapomnienia , z wielką pedanterią organizowana cyklicznie w Zespole Szkół nr 5 im. Jana Pawła II w Lublinie. W bieżącym roku – w 78 rocznicę zbrodni katyńskiej i (co nie bez znaczenia dla jej rangi) setną Niepodległości naszej Ojczyzny.
Jak zwykle, szkoła – jej dyrekcja, pedagodzy i młodzież powitała potomków pięciu Oficerów zamordowanych w Katyniu na dziedzińcu szkolnym , który od innych wyróżniają posadzone tutaj Dęby Pamięci. Takich, od 1928 r. posadzono w naszym kraju ponad pięć tysięcy. Należy mieć nadzieję, że na tym nie koniec. Zobowiązuje do tego liczba ponad dwudziestu tysięcy bestialsko zamordowanych w Katyniu, synów, braci i ojców, polskich patriotów, którzy za niepodległą Polskę oddali dar dla człowieka najcenniejszy – własne życie. 
Młodzież z lubelskiej „Piątki”, każdego roku zadziwia pomysłowością w przekazywaniu wiedzy o swoich bohaterach – por. Hieronimie Czajkowskim, kpt. Kazimierzu Kalickim, por. Piotrze Kuczyńskim, kpt. Stefanie Osmulskim oraz por. Witoldzie Zipserze. Każdego roku przywraca pamięć o bohaterach w odmienny, oryginalny sposób. Czyni to z wyjątkową kreatywnością, a przede wszystkim wrażliwością pod kierunkiem wspaniałych pedagogów. Stąd biorą się różne formy wypowiedzi, prezentacji, przekazu. Brawa po dwakroć!
Należą się one również, a może przede wszystkim, pomysłodawcom całej akcji na czele z dyrektorem Marianem Klimczakiem . Akcji utrwalonej na szkolnym sztandarze słowami: Dziedzictwo Przejąć – Pomnożyć – Przekazać”. W tym wypadku – „ Katyń…ocalić od zapomnienia”. Akcji zainicjowanej 20 kwietnia 2010 roku przez szkolną społeczność , mającej na celu stworzenie archiwum wiedzy o bohaterach, którzy zginęli w Katyniu , Charkowie, Miednoje.
Sam Pan Dyrektor powiedział : „Dzisiejsza (jak minione) uroczystość, to wyjątkowa okazja poznania historii przywoływanej z okazji rocznic. Posadziliśmy Dęby Pamięci -symbol siły niezwyciężoności i pamięci o pokoleniu walczących o niepodległość. Wśród nich pragniemy posadzić Dąb Niepodległości, a dzisiejszą uroczystość włączyć w obchody Niepodległości. Na tym nie koniec. Z inicjatywy Stowarzyszenia przygotowywany jest projekt- „Dęby, które mówią”. W efekcie stworzenia – Archiwum Pamięci Mówionej, w co zechcemy włączyć żyjących potomków pomordowanych”.
Jak zwykle do pedagogów i zgromadzonej młodzieży , w tym szczególnie tej najbardziej zaangażowanej w obchody rocznicowe, ciepłe słowa podziękowań skierowali goście honorowi uroczystości, przedstawiciele rodzin pomordowanych. Nie zabrakło wzruszeń…
Grażyna Hryniewska-Kalicka