8 października Teatr im. Juliusza Osterwy otworzył szeroko swoje podwoje., Ba, wyszedł ze swoją propozycją kulturalną do mieszkańców Lublina na ulicę. Kolorowa parada zainaugurowała sezon teatralny 2016/2017.
Z ulicy Narutowicza, wyruszyli aktorzy, pracownicy i przyjaciele teatru przebrani w teatralne kostiumy. Nieśli transparenty z tytułami spektakli oraz z hasłami-postulatami Juliusza Osterwy – wielkiego artysty i reformatora polskiego teatru, Człowieka, którego w 1949 roku za swojego patrona wybrali aktorzy lubelscy.
Na transparentach pojawiły się hasła: teatr bliżej widza, zespołowość, otwarci na nowe doświadczenia, nie dla gwiazdorstwa, nie dla blichtru, reformator polskiego teatru. W ten sposób zespół teatru postanowił przybliżyć Lublinianom postać Juliusza Osterwy. Jego postulatami bowiem chce się kierować w swojej codziennej pracy artystycznej. Jeszcze bardziej otwierać się na widzów.
W foyer, padły słowa: ” Wszystko przez tego Osterwę”. – Portrecik gustowny, w ładnej ramie, nazwisko też ładne, do teatru pasuje – rymuje się do przerwa i konserwa. Osterwa, to nie tylko miły pan z przedziałkiem. To osobowość niezwykła, Człowiek wielu sukcesów. Twórca Reduty.
Teatralne postulaty
– „Nazwa „teatr” – nam nie odpowiada, albowiem: obejmuje pojęcie budynku, miejsca, gdzie schodzi się publiczność dla rozrywki – nabywając prawo obecności — i biernego udziału w spektaklach – przedstawieniach – za gotówkę.”
– „Przez swoją zespołowość chcemy być użytecznymi dla polskiego społeczeństwa – przez swoją pracę, która polega na urzeczywistnianiu Słowa. Pragniemy temu Słowu – zaklętemu w Pismo – dać nasze życie, dać nasze ciało, naszą człowieczą myśl, czucie, wolę i przez to pośrednictwo uduchowić to słowo, aby działało na społeczeństwo. W teatrze trzeba stworzyć atmosferę pracy artystycznej, ważna jest analiza tekstu, aktor powinien być bliżej widza”. Osterwa mówił, że należy uprościć scenografię być otwartym na nowe doświadczenia i być odpowiedzialnym za swą pracę.
–„Trzeba kształcić zespół w mówieniu prawdy.”
– Osterwa grywał w farsach na prawdę, a o kinie pisał, że „jest jak pismo codzienne, teatr jak poezja”.
– Wyżej trzeba mierzyć! „Kabotynizm jest ubieraniem się w cudze szaty jak w swoje celem wywołania wrażenia u patrzących, jest przybieraniem póz cudzych – jest to małpowanie, przeglądanie się w zwierciadełkach oczu otoczenia. Kabotynizm jest wadą, chorobą; lekarstwem zaś jest przeżywanie. Przeżywanie jest mówieniem prawdy. Trzeba wierzyć w to, co się mówi, i że to, co się mówi, jest prawdą o tej duszy, która zamieszkuje w naszych ciałach. Czego nie można rozwiązać rozumem, to się powinno wypełnić wiarą. Bo do tych, którzy powtarzają cudze, należysz ty, nie ja, który cudze – przeżywam”.
– Teatr stworzył Bóg dla tych, którym nie wystarcza kościół”.
Po paradzie odbyły się warsztaty plastyczne, podczas których najmłodsi stworzyli rekwizyty – korony i miecze. Najmłodsi widzowie zwiedzili teatr i wzięli udział w czytaniu performatywnym bajek Agnieszki Osieckiej (w przeddzień 90 rocznicy urodzin autorki).
Młodzież miała okazję poznać tajniki pracy charakteryzatora i przeistoczyć się w zakrwawione zoombie.Widzowie wzięli udział w warsztatach przed spektaklem „Pani Bovary”, przybliżających postać głównej bohaterki. Dzień pełen atrakcji zakończyło przedstawienie „Pani Bovary” oraz nocnym zwiedzaniem teatru z duchami. Do 2 w nocy.
