Mamy Adwent. Tym, którzy mają nikłą wiedzę na ten temat przypominam. Początki Adwentu należy łączyć z obchodzeniem przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia około II połowy IV wieku. Synod w Saragossie, który odbył się w 380 roku, polecał wiernym codzienną, gorliwą obecność w kościele, nie omijając ani jednego dnia w okresie między 17 grudnia a 6 stycznia. Adwent miał tu charakter pokutny i ascetyczny.
Według niektórych badaczy Adwent zaczęto obchodzić w V wieku, kiedy biskup Perpetuus z Tours zdecydował, że począwszy od wspomnienia świętego Marcina (11 listopada) do świąt Bożego Narodzenia należy utrzymywać post trzy razy w tygodniu.
W Rzymie ten okres zaczął być obchodzony dopiero pod koniec VI wieku. Adwent miał tu formę radosnego oczekiwania na przyjście Pana.
Papież Grzegorz Wielki ujednolicił zalecenia liturgiczne dotyczące Adwentu. Od tego czasu adwent trwa cztery tygodnie i staje się szczególnym okresem oczekiwania na święta Bożego Narodzenia.
Warto przypomnieć symbole i zwyczaje Adwentu.
-
Wieniec adwentowy – wieniec adwentowy, w formie okręgu, składa się z gałązek trwałych, szlachetnych drzew iglastych, np.: jodła pospolita, świerk srebrzysty, sosna zwyczajna, daglezja zielona (wieniec może być wykonany także z liści laurowych), na których umieszcza się 4 świece (najczęściej czerwone), symbolizujące 4 niedziele adwentu. Co niedzielę zapala się kolejną świecę. Pierwsza świeca jest świecą pokoju, II wiary, III miłości, IV nadziei. Elementy wieńca symbolizują wspólnotę oczekującą w nadziei i radości na przyjście Pana. Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego pochodzi ze wschodnich Niemiec, gdzie stanowił element symboli światła Znaczenie poszczególnych elementów jest następujące: zielone gałązki – życie, nadzieja; świece – światło, nadchodzącą Światłość; forma wieńca: krąg – powracający cykl życia .
-
Kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu lub 1 grudnia do Wigilii Bożego
Narodzenia. Pomysł pochodzi z XIX wieku od niemieckich luteran. Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie w rodzinach chrześcijańskich.
\
